علم فقاهتفقاهت، یعنی علم به احکام فرعی با استناد به ادله شرعی معتبر می باشد. ۱ - سابقه تعبیر فقاهتفقاهت تعبیر دیگر از اجتهاد است که در عصر ائمه معصومین (علیهم السّلام) و قدما به کار می‌رفته است و متأخران تعبیر اجتهاد را جایگزین آن کرده‌اند. [۱]
مفاتیح الشرائع، ج۲، ص۵۲.
[۲]
الاجتهاد و التقلید، صدر، ج۱، ص۲۰.
[۳]
الفوائد الطوسیة، ج۱، ص۴۲۱.
۲ - عملکرد اجتهاد و فقاهتواژه اجتهاد ناظر به عملیات استنباط و استخراج احکام از منابع آن توسط مجتهد و واژه فقاهت ناظر به علم فقیه به احکام شرعی است که در پرتو عملیات استنباط و استخراج حاصل شده است ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۷۰۹، برگرفته از مقاله «احکام فقاهت». |